اثربخشی درمان وجودی به صورت گروهی بر تمایزیافتگی و الگوهای ارتباطی دانشجویان دختر مرحله ی عقد

هدف از پژوهش تعیین اثربخشی درمان وجودی به شیوه گروهی بر تمایزیافتگی و الگوهای ارتباطی دختران دانشجوی مرحله عقد بوده است. روش این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش¬آمون-پس¬آزمون با گروه کنترل بوده و جامعه¬ی آماری مورد مطالعه کلیه دانشجویان دختر عقد کرده¬ی دانشگاه کردستان در سال تحصیلی 93-92بودند.یافته¬ها نشان داد که درمان وجودی به شیوه گروهی شیوه¬ای اثربخش و سودمند در جهت بهبود الگوهای ارتباطی و افزایش تمایزیافتگی و جایگاه من و کاهش واکنش عاطفی در دانشجویان دختر عقد کرده¬ می¬باشد. از بین کسانی که نمرات پایین¬تری را به تناسب سطح تمایز خود و الگوی ارتباطی کسب کردند به شکل تصادفی20 نفر برگزیده شدند و نهایتا با انتخاب تصادفی10نفر در گروه آزمایش و 10 نفر در گروه کنترل گمارده شدند. آزمودنی¬های گروه آزمایش به مدت 10جلسه به صورت گروهی درمان وجودی را تجربه کردند و گروه کنترل هیچ مداخله¬ای را دریافت نکردند. داده¬های پرسش¬نامه¬های پژوهش با استفاده از نرم¬افزار 21spss و روش آماری تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.